از خانه ي ما هميشه صداي خنده مي آيد، البته گاهي هم صداي گريه؛ مثل همه ي خانه ها.
اما خانه ي ما با بقيه ي خانه ها کمي فرق دارد! اينجا، دلتنگي هايي را که گاه گاه سرک
مي کشند، همه خوب مي شناسند. وقتي که گريه، حتي گريه هاي دلتنگي، ميخواهد آسمان دل
اهالي خانه ي ما را ابري کند و نمناک، صداي موسيقي دختران و آواز پر از حرف هاي
نگفته ي آنهاست که نمي گذارد دل هيچکس بگيرد... اصلا دلتنگي ها فراموش مي شوند. آن وقت،
بي اختيار لبهايت با تکان خوردن لبهاي دختران باز و بسته مي شود، ناخودآگاه تو هم،
هم آواز مي شوي، زمزمه ميکني، آرام ميگيري.
دختران مرکز که از هر انگشتشان هنر مي ريزد و گليمبافي، گلسازي، سرمه دوزي و چندين
هنر ديگر را خوب بلدند، گروه موسيقي خوش آوايي هم دارند. تکتم فريد، نرگس اسعدآبادي،
مريم جاوداني، مريم شادکاني، شقايق گراميان و مهتاب آل عباسيان همسرايان خوش صداي
«گروه موسيقي و کُرال آوا»ي مرکزند که همه را به وجد مي آورند. هر دو مريمِ خانه ي ما
استادانه دف مي نوازند.
مربي گشاده رو و اهل دل گروه، خانم «نقوي» از سال 90 است که هم صداي دختران
ما شده. خانم نقوي که سه روز در هفته با بچه ها تمرين ميکند، ميگويد: «اول از گام
اصلي (دوماژور) با بچه ها شروع به تمرين کردم و بعد با آواهايي مانند آ، يا، او، اي
و... بچه ها را مجبور به خواندن و گوش دادن کردم. کم کم با دقت بيشتري گوش دادند و
خواندند.»
خانم نقوي با تسلّطي که بر کارش دارد، گروه را از سرودخواني خارج و تبديل به
کرال (گروه کُر) کرده، يعني دختران توانسته اند چند صدا خواندن را هم ياد بگيرند.
هرچند اين کار، سخت بوده، اما بچه ها در کنار مربيشان خوب از پس آن برآمده اند و حالا
به دو دسته ي «سوپرانو» و «آلتو» تقسيم شده اند. گروه، بيشتر روي قطعه هاي پاپ کار
ميکند و گاهي هم سنتي. بچه ها در کنار کار گروهي، تکخواني هم دارند.
«جان مريم»، «رسواي زمانه»، «گل گلدون»، «مرغ سحر» و چندين کار گروهي دلنشين ديگر
نتيجه ي روزها تمرين و کار مربي با بچه هاست که در مراسم هاي مختلف و بازديد مهمانان
عزيزمان از مرکز، اجرا مي کنند و چه خاطره انگيز مي شود با سرود يا آوازي به استقبال
دوستان رفتن...
آقاي حسين کمالي، نوازنده و مدرس ويولن، سالهاست که در کنار دختران ماست. او به
همدم گفت: «کار کردن در اين مجموعه را فقط به يک دليل از بزرگترين افتخارات خودم
مي دانم و آن آرامشي است که از اين فضا مي گيرم. اينجا يکي از مقدس ترين مکان هاي
دنياست. روزي را به خاطر مي آورم که از زمين و زمان بيزار بودم، در اوج عصبانيت و
ناراحتي... پياده از خانه به همدم فتح المبين آمدم و در جمع بچه ها آرامش گرفتم... آرامشي
بي پايان.»
دوست صميمي آقاي کمالي، آقاي مصطفي لعل شاطري هم که در نواختن سازهاي کوبه اي مثل
دف، دايره، تنبک، نقاره و کوزه مهارت دارد، از سال 90 به صورت افتخاري به دختران
خانه ي ما آموزش مي دهد. او ميگويد: «حضور من در جمع اين بچه ها موهبتي الهي است.
هرچند اين نوع آموزش به بچه ها سخت است، اما وقتي آنها ساده ترين تکنيک را ياد
مي گيرند انگار تمام دنيا را به من مي دهند... آموزش به نداي 5 ساله، کلي اميد به من
مي دهد.»
«تکتم» دختر با استعداد و روشندل گروه موسيقي مرکز
همدم فتح المبين، با شنيدن صداها، همه
را مي بيند و مي شناسد، حتي از صدايت و لحنات مي فهمد که امروز سرحالي يا نه! گاهي که
خودش تنهاست، آوازش را از وسط سکوت راهرو مي تواني بشنوي که براي دلِ همه مي خواند:
«شمع و پروانه منم/ مست ميخانه منم/ رسواي زمانه منم/ ديوانه منم...». او تيمپاني
هم مي نوازد. آواز تکتم را همه دوست دارند، هم دوستانش در مرکز و هم کارکنان و
مهمانان.
استاد عباسعلي خمّر، نوازنده ي هنرمند خراساني، سالهاست که با دختران اين خانه همدل
و هم آواست. سرانگشت هاي معجزه گر و مهربان استاد، قلبهاي دختران ما را نوازش مي کند و
به آنها مهر مي بخشد، درست مثل وقتي که سيمها و کمان آرشه را مي نوازد. نوازش و
نواختن، هنر استاد ماست. دختران مرکز از صميم قلب هاي پاکشان دوستش دارند.
اگر روزي، ناگاه دلت گرفت و از صداي ناموزون هياهوي دور و برت خسته شدي، سري به
خانه ي ما بزن تا دخترانمان يک بغل آواز به تو هديه کنند، آن وقت با آواز دلنواز
مهرباني هايشان حتما دلت باز مي شود...
آلبوم هنرنمایی های گروه موسیقی و آواز همدم (کلیک نمائید)