|
چه کسی پای خیر پیش می‌گذارد؟
وقتی تقویم ورق می‌خورد به 12 آذرماه می‌رسد، ناگاه با نام روزجهانی معلولان مواجه می‌شویم وشاید بسیاری ازما تازه می‌فهمیم که معلولان هم روزی برای خود دارند. حتی شاید گروهی ازما تازه درمی‌یابیم که اصلا درمیان ما و درجامعه‌ی ما قشری به نام معلول وجود دارد، غافل از اینکه خیلی ساده، ما خود می‌توانستیم جای آنان باشیم و چنین عنوانی مهمترین دغدغه و درگیری روزان و شبان ما باشد!
12آذرماه، روز جهانی معلولين است. معلول و معلوليت‌انگاری روز به روز در جامعه‌ی ما بيشتر می‌شود ولی ممکن است ما کمتر آنها را ببينيم چرا که خيلی از آنها در خانه زمینگیر هستند. چرا؟ چرا این قشرروز به روز بيشتر می‌شوند و چرا برخی ازآنان امکان حضور در عرصه‌ی جامعه را ندارند؟
آيا شما تا بحال انسان معلولی نديده‌ايد؟ مگر مي‌شود نديده باشید؟ مگر مي‌شود بچه‌ای نابينا نديده باشید؟ مگر مي‌شود یک کودک کم‌توان ذهنی نديده باشید؟ مگر مي‌شود يک آدم ضايعه‌ی نخاعی نديده باشید؟ مگر مي‌شود يک انسان با دو عصادردست یا زیربغل نديده باشید؟
چرا، ديده‌اید ولی شاید فکر نمی‌کنید این معضل روزی گريبانگير شما شود، چرا که فکر نمی‌کنید آنها هم مثل شما شهروند اين جامعه و به جای یک معلول، یک همشهری و هموطن معمول بوده‌اند!
12 آذر روز جهانی معلولين است. بیایید به فکر معلولیت ومعلولان اطرافمان باشیم. معلول هم شهروند اين سرزمین است. او می‌خواهد درمان داشته باشد و دست یاری دیگران را دردستش حس کند. می‌خواهد آموزش و پرورش مناسب احوالش داشته باشد. می‌خواهد تحصيلات دانشگاهی داشته باشد. می‌خواهد شغل مناسبی داشته باشد. می‌خواهد ازدواج کند. ولی... چه کسی او را قبول دارد؟ چه کسی به نیازها و توانایی او باور دارد؟ چه کسی به نیت یاوری در مشکلات ذهنی و جسمی او می‌نگرد و پای خیر پیش می‌گذارد؟
12 آذر روز جهانی معلولين است. امروز و این بار، تقویم را دقیقتر ورق بزنیم.
|