نگاهی به فیلم ماجان- ساخته‌ی رحمان سیفی آزاد در تاریخ سینمای جهان، فیلم‌های بسیار موفقی در ارتباط با معلولین، مشکلات و البته توانمندی‌های این قشر ساخته شده است. در این شماره‌ی فصلنامه‌ی همدم، به مناسبت 12 آذر و روز جهانی معلولین، فیلم «ماجان» به کارگردانی رحمان سیفی آزاد را که به‌تازگی در سینماهای کشور اکران شده است، به شما عزیزان معرفی می‌کنیم؛ فیلم «ماجان» تندیس بلورین و سیمرغ از جشنواره های داخلی کشور را از آن خود نکرده و به جشنواره های جهانی هم راه پیدا نکرده است؛ «ماجان» یک شاهکار سینمایی نیست و شاید مناسب برای فیلم های مناسبتی تلویزیون باشد، ولی فیلم شریف و بسیار نجیبی است. فیلم‌نامه‌ای که شاید ذهن بینننده را به سمت فیلم‌های دهه‌ی شصت تا هفتاد سینمای ایران ببرد ولی موضوع انتخابی و چالش و بررسی در حوزه‌ی معلولین ذهنی جای تقدیر دارد. رحمان سیفی آزاد که تا کنون فیلم‌نامه‌های موفقی چون «خواب‌زده‌ها»و «من مادر هستم» را در کارنامه‌ی هنری‌اش دارد، کارگردانی اولین فیلم سینمایی خود را با مضمون مشکلات اجتماعی و بیشتر از آن فرهنگ جامعه شناسی در رابطه با معلولان ذهنی عمیق را ساخته است و این نشان از دغدغه‌ی این مهم و مشکلات معلولان سراسر دنیا در دل و ذهن کارگردان است که شاید رفته رفته داستان معلولیت برای این روزگار تا حدودی کهنه به نظر می‌رسد و در غریبی رها شده است. «ماجان» فیلمی است ملودرام با نقش آفرینی مهتاب کرامتی در نقش «ماجان» که مادر سه فرزند است و پسر کوچک خانواده دچار معلولیت ذهنی عمیق می‌باشد و همراه با فرهاد اصلانی در نقش هاشم ، پدر خانواده به ایفای نقش می‌پردازند. محور اصلی فیلم بر مدار حضور کودکی معلول در خانواده می‌گذرد. گوشه‌ای کوچک از رنج خانواده‌های فرزند دارای معلولیت استثنایی را نشان می‌دهد و اتفاقاتی که در راستای این موضوع رخ می‌دهد و همه مسائل تحت تأثیر کودک معلول و کشمکش و بحث های ماجان و هاشم صورت می‌گیرد. شروع فیلم به گونه‌ای است که «ماجان» در حال زیرپا گذاشتن شهر و سرزدن به تمام موسسات توانبخشی و نگهداری از کودکان معلول است و بدنبال فرزند خود می‌گردد که توسط همسرش هاشم به یکی از این مراکز سپرده شده است. او به سختی فرزندش را پیدا می‌کند و به خانه بر می‌گرداند اما با آمدن فرزندش بحران‌های عصبی خانواده شدت می‌گیرد و معضلات زیادی پیش می‌آید. ما پدر را در تنگنای درونی و روانی می‌بینیم؛ تصورش این است که نتیجه‌ی گناهانش باعث شده عقوبتش داشتن فرزند معلول باشد و نمی‌تواند حضور پسرش را در خانه تحمل کند و اصرار زیادی دارد که باید کودکش در مراکز توانبخشی نگهداری شود ودر مقابل مبارزه‌ی مادری را می‌بینیم که ناکارآیی فرزندش را قبول نمی‌کند. این مادر رنج دیده با عاطفه‌‌‌ای عمیق می‌خواهد نقایص فرزندش را نبیند و او را به جامعه برگرداند و به همین منظور تلاش زیادی می‌کند و سختی‌های مسیر را با جان می‌خرد تا آموزش‌های توانبخشی را به فرزندش ارائه دهد. در متن فیلم اشاره‌ای به آموزش‌های توانبخشی و مراحل درمان نیز می‌شود که این سکانس‌ها برای آگاهی عموم مردم و خانواده‌هایی که دارای فرزندان معلول هستند بسیار مفید است.... ماجان مادری است ازبسیاران مادران باگذشت و عاشق در دنیا و این سرزمین، که به پای فرزند معلولش هرآنچه در توان دارد با جان و دلش نثار می‌کند و پیام عشق و امید را برای بیننده به ارمغان می آورد. |