برای رسیدن به رویایت، هر کاری انجام بده!

در این شماره از نشریه‌ی «همدم» انیمیشنی تاثیرگذار به شما معرفی کنیم که امیدواریم در تعطیلات نوروز فرصت دیدن آن را داشته باشید... 

انیمیشن کوکو(COCO) اثر مشترک کمپانی «والت دیزی» و «پیکسار» است؛ دو اَبَر کمپانی که سالهاست در ساخت انیمیشن و فیلم‌های مخصوص کودکان سر و گردنی از رقیبانشان سرترند.

کو کو( COCO)   آخرین محصول مشترک پیکسار و دیزنی است که اول آذرماه 1396 روی پرده‌های سینما رفت و پس از برنده شدن در گلدن گلوپ 2018 و نامزدی در اسکار ، انتظار آن می‌رود که سازندگان آن نشان برتر بخش انیمشن‎های بلند اسکار امسال را هم به خانه ببرند.

سازنده‌ی این اثر زیبا «لی‌آنکریچ» قبلا در ساخت انیمیشن هایی مثل «داستان اسباب بازی 2 (Toy Story 2)، «کارخانه هیولاها» (Monsters Inc)  و یا در «جست و جوی نمو» (Finding Nemo) به عنوان دستیار کارگردان همکاری داشته است. سپس او هدایت کامل را برای ساخت انیمیشن «داستان اسباب بازی3»          (Toy Story 3)   که موفقیت های بسیاری کسب کرده و تحسین منتقدان را نیز به همراه داشت بر عهده گرفت. «جیمز برادینلی» منتقد بزرگ سینما در ابتدای نقد انیمیشن کوکو می‌نویسد: « وقتی که یک انیمیشن باعث جاری شدن اشک‌های شما بشود، قطعا کار خود را به خوبی انجام داده است. انیمیشن «کوکو» ممکن است که بهترین نمایش از کیفیت «دیزنی/پیکسار» نباشد اما به حد کافی خوب است تا آن را بهترین فیلم ساخته شده به وسیله کامپیوتر ها در سال 2017 بدانیم.»   

داستان فیلم:

این فیلم داستان «میگل»، پسری 12 ساله اهل مکزیک را روایت می‌کند که می‌خواهد مانند الگویش «ارنستو دی لا کروز» یک موزیسین ماهر شود. دلا کروز در نقش برترین موسیقی‌دان تاریخ مکزیک معرفی شده است. اما مشکل اینجاست که خانواده او نسل‌هاست موسیقی را ممنوع کرده‌اند. این ممنوعیت به چندین نسل قبل‌تر باز می‌گردد، هنگامی که زنی به نام «ماما ایملدا» (مادر بزرگ مادربزرگِ میگل)  توسط شوهرِ موسیقی دان خود ترک شد و مجبور شد تنها دخترش را به تنهایی بزرگ بکند. 

ممانعت‌های ماما ایملدا و سایر وابستگانش تاثیری در میگل ندارد؛ او بازهم شعار دلاکرو (هر کاری که برای رسیدن به رویایت لازم است،  انجام بده) را زمرمه می‌کند و با سعی و تلاش زیاد به قصر پر از ساز و آواز مرد رویاهایش  دلاکروز که در جهان مردگان همچنان معروفیت خاص  دارد، پا می‌گذارد... توصیف سکانس قدم زدن میگل با دلاکروز در این نوشتار کوتاه نمی‌گنجد. چه باشکوه است دیدار کسی که نفس به نفس با آثار و یاد و نام و حتی شعار  او زندگی کرده‌ای...  

کوکو- اسم دختر هکتور و  مادرِ مادر بزرگ میگل -  شاید تنها فیلمِ رمانیک و زیبا و پر از رنگ‌های براق و شادی‌آفرین در مورد دنیای مردگان است و به نظر می‌رسد هر کودکی می‌تواند با دیدن «کوکو» تا حدودی با دنیای پس از مرگ ارتباط خوبی برقرار کند و دیگر از مرگ نترسد.

اشتیاق به خانواده دوستی در این فیلم به حال و هوای ما ایرانی‌ها  - خصوصا در ایام باستانی عید نوروز - بسیار نزدیک است. معمولا همه‌ی ما آخرین عصر سال قدیم را کنار مزار عزیزانمان سپری می‎کنیم وضمن دعا برای ارامش روح شان از آنها دعوت می‌کنیم سال جدید را با ما آغاز کنند.