|
روز جهانی عصای سفید، بهانه‌ای است تا بعضی از اشخاص و مسایل و موارد را بهتر و بیشتر ببینیم. از این موارد و اشخاص، عزیران روشن‌دل و روشن‌بین و روشن‌رفتاری هستند که خیلی وقت‌ها قادر به دیدن خودشان و عظمت و اهمیت نگاه و توانشان نیستیم. ما آنها را نمی‌بینیم، در حالی که آنها، ما و دنیای ما را به‌درستی و دقت و شفافیت می‌بینند. آنها با تمام وجود ما را می‌بینند و ما با دو چشم ظاهر، از تماشای زیبایی‌ها و شکوهشان عاجزیم. فرارسیدن روز "عصای سفید" را به همه‌ی این عزیزان مهربان و بزرگ‌منش و مخصوصا به فرزندان کم‌بینای همدم، چشم‌روشنی و شادباش می‌گوییم و برایشان روزگاری شاد و راههایی آباد و آزاد آرزومندیم. و اجازه می‌خواهیم بر این تبریک، با خواندن شعری از دوست عزیز شاعرمان موسی عصمتی (شاعر شیرین‌سخن روشن‌دل) تاکید کنیم: خودم می‌بینم به من از راه نگویید خودم می‌بینم از شب و ماه نگویید خودم می‌بینم جاده‌های سفرم تا به خدا نزدیک است راه را چاه نگویید خودم می‌بینم کاه را کوه نسازید دلم می‌گیرد کوه را کاه نگویید خودم می‌بینم از فریبایی چشمان گل نیلوفر گاه و بی‌گاه نگویید خودم می‌بینم هی برای من از انصاف خود و آیینه این‌قدر آه! نگویید خودم می‌بینم من پر از زمزمه‌ام، زمزمه‌های رفتن به من از راه نگویید خودم می‌بینم... |