|
امشب مگر چه ولوله در آسمان شده است؟ این گنبد سیاه، جواهرنشان شده است این گنبد سیاه، جواهرنشان شده است آری، در آن ستاره‌ی احمد عیان شده است امروز حال دهکده‌هامان بهاری است حتی درختِ یخ‌زده هم شادمان شده است آن سنگ سرد، پر شده است از گل گلاب آن چوب خشک، شاخچه‌ی ارغوان شده است در خانه تا به چند نشینی؟ که مرد و زن راهی به سمت برزن و کوی و دکان شده است عبدالعلی به خانه‌ی فاروق می‌رود زینب دوباره عایشه را میزبان شده است اما جدال مولوی و شیخ، کم نشد این جنگ، مثل جنگ انار و دهان شده است (البته شیخ و مولوی خوب نیز هست با همدگر به سان دو گل مهربان شده است این یک به دستِ بسته و آن یک به دست باز با یک زبان به پیش خدا همزبان شده است دیروز این به خانه‌ی آن میهمان شده امروز آن به خانه‌ی این میهمان شده است) القصه، شیخ و مولوی بد، در این مقام هر یک به سان کوره‌ی آتشفشان شده است منبر برای موعظه‌ی خلقِ بی‌نواست منبر برای این دو نفر نردبان شده است دیدم که هر کدام، به قال و مقال خود می‌گفت نیمه‌ی پرِ این استکان شده است آری، در این مسابقه، صد بار دیده‌ایم هر کس میان باخته‌ها قهرمان شده است هر کس به مذهب پدر خویش، مفتی است هر کس به زورخانه‌ی خود پهلوان شده است دعوا چه می‌کنی، که به قال و مقالتان این شیشه بارهاست به سنگ امتحان شده است دعوا چه می‌کنی که در این کاروان چرا گاهی علی و گاه عمر ساربان شده است فکری بکن که مقصد این کاروان کجاست؟ در راه او چه دزد پلیدی نهان شده است؟ فکری بکن که مال و منال مسافران اینک نصیب راهزن بی‌‌امان شده است وهابی از طریقی و غالی به گونه‌ای آماده‌ی، جویدن این استخوان شده است *** هرچند خون ما و شما را مکیده‌اند هرچند خون ما و شما رایگان شده است ما هر دو تن دو نیمه‌ی سیبیم، عین هم سیبی که پروریده‌ی یک باغبان شده است سیبی که آب خورده‌ی رود حقیقت است رودی که از مدینه‌ی احمد روان شده است رودی که شاخه شاخه شد و هر طرف که رفت، آبِ حیاتِ یک طرفِ این جهان شده است نهری به قندهار رسید و انار شد نهری درختِ جنگلِ مازندران شده است نهری به چابهار رسید و بهار کرد نهری به رودک آمده و مولیان شده است یک نهر، سوی مزرع ترکان روانه شد یک نهر، آبخورد خراسانیان شده است یک نهر آب شیرین، یک نهر آب شور راهی به هر کرانه‌ی این خاکدان شده است شیرین آن رسید به بنگاله، قند شد شورَش، ملاحت نمک سیستان شده است یک نهر، سر نهاده به دامان کوهسار بند امیر در بغل بامیان شده است *** نوری که خورده است به منشور کائنات از آن طرف برون شده، رنگین‌کمان شده است یک آیه آمده است و هزاران مفسّرش هر یک به واژه‌ی دگری ترجمان شده است آیینه‌ای شکسته و هر پاره‌ای از آن روشنگر کرانی از این بیکران شده است یک پاره نزد مفتی الازهر آمده یک پاره سهم مجتهد اصفهان شده است یا در کتاب احمد حنبل نوشته شد یا با زبان شیخ کلینی بیان شده است *** ختم سخن که، مولوی و شیخِ نازنین! قصد وضو کنید که وقت اذان شده است خلقی به دستِ بسته و خلقی به دستِ باز آماده‌ی گرفتن آن ریسمان شده است با این همه ستاره‌ی پرنورِ رنگ‌رنگ مسجد نشان دیگری از کهکشان شده است افسوس، یک فدایی داعش در آن میان آماده‌ی معاشقه با حوریان شده است!! *محمد کاظم کاظمی |