|
و جشن‌های گرم ایران اسلامی... ما ایرانیان، بهمن ماه پنجاه و هفت را هیچگاه فراموش نمی‌کنیم. چگونه می‌شود فراموش کرد، زمستانی را که در جای جای وطن، از سرنیزه‌ی سلطه‌گران و مردم‌ستیزان، شکوفه‌های خون، بر سطح سپید برف شکوفا می‌شد اما در نهایت، با نفس گرم شهیدان شاهد، سرمای کشنده درهم شکست و لبخند آزادی بر لب ملت و مملکت نشست؟ چگونه می‌توان فراموش کرد که تا پیش از شیوع کرونا، به مناسبت بزرگداشت دهه‌ی فجر همه ساله در تالار و نگارخانه‌ی موسسه‌ی همدم چه مراسم باشکوهی برگزار می‌شد و شادمانی و عشق به وطن، با چه حرارت و حالی و همتی، در دل دختران همدم تجلی می‌کرد؟ تا پیش از آن که اپیدمی منحوس کرونا، مثل سلطه‌ی ستم‌شاهی، همه‌جا خیمه بزند و دلها را نگران کند، در خاطرمان هست که همه‌ساله، همه‌ی مردم مثل اهالی همدم منتظر بودند تا به رغم سرمای سوزان و تاریکی شهر و روستا، فجر بهمنی از راه برسد و چراغ لبخند عاشقان آزادی و عشق و شادی، همه‌جای این سرزمین را مانند روز روشن کند. ما اهالی همدم، ضمن آرزوی شادی و آزادی پایدار برای مردم مسلمان ایران، دعا می‌کنیم کرونا برود و همانند سال 57 که ظلمت استبداد و زور، با نورخورشید آگاهی و ایمان زدوده شد و آفتاب آزادی تا افق روشنایی بالا آمد و استقلال و امنیت را میهمان آسمان ایران زمین کرد، دوباره کوی و برزن و بام و در، آیینه‌ی اشتیاق و آرمانخواهی و آزادی مردم ما شود و همشهریان عزیزمان، به همدم بیایند تا با برگزاری جشن‌های گرامیداشت آن ایام، دوباره خاطره‌ی پیروزی نور بر ظلمت را برای مردم ایران و کارکنان و فرزندان همدم، به‌طور پیوسته زنده کنند. |