خدمت به فرزندان همدم، دلی عاشق می‌طلبد

(گفت‌وگوی فصلنامه‌ی همدم با دکتر غلامرضا بصیری‌پور؛ عضور هیئت مدیریه‌ی موسسه‌ی خیریه‌ی حمایت از بیماران آسیب‌پذیر توس)

    بارها گفته اند و می‌دانیم که؛ ماه رمضان، ماه خیر و برکت است. موید و مصداق این قول مشهور نیز همین‌که در ماه رمضان اخیر در ابتدای سال 1403 فرماندار اسبق مشهد و نماینده 14ساله‌ی شورای این جناب آقای غلامرضا بصیری‌پور همراه با جمعی از دوستان و یاوران هیئت مدیریه‌ی موسسه‌ی خیریه‌ی حمایت از بیماران آسیب‌پذیر توس، به موسسه‌ی همدم آمدند تا ضمن دیدار با فرزندان این خانه و روحیه‌بخشی به مدیریت و همکاران ما، فرصتی هم به تحریریه‌ی  فصلنامه‌ی همدم بدهند برای گپ‌وگفتی صمیمانه که ماحصلش در این شماره تقدیم نگاه و نظر شما عزیزان همیشه‌همدمی می‌شود.

ناگفته نماند که؛ آقای دکتر بصیری‌پور از اعضای هیئت مدیریه‌ی موسسه‌ی خیریه‌ی حمایت از بیماران آسیب‌پذیر توس هستند و روز بیست و چهارم ماه مبارک امسال، ضمن صرف افطار در جمع دوستان نیکوکارشان در همدم، به‌بررسی پرونده‌ی 50 بیمار نیازمند یاری مالی نیز پرداختند و کمک‌های لازم را گردآوری کردند؛

·       جناب آقای بصیری‌پور، با عنایت به ‌بازدیدی که از خیریه‌ی همدم داشتید بفرمایید نظرتان در مورد کلیت فعالیت‌ها و فضای همدم و نحوه‌ی نگهداری و توانبخشی فرزندان این موسسه، چیست؟

 ** ضمن عرض سلام و خداقوت به ‌خادمین همدم و خوانندگان مجله‌ی شما باید در ابتدا خداوند مهربان را سپاسگزار باشم که در ماه مبارک مبارک رمضان فرصت دیدار با خادمین و فرزندان همدم را نصیب بنده و همکارانم کرد که این واقعا نعمت بزرگی است. همدم یکی از موسسات خیریه‌ای است که برای مردم خراسان و مشهدی‌های عزیز و حتی مردم کشورمان تا حدود زیادی شناخته شده است. در اینجا 400 دختر بی‌سرپرست را به‌بهترین شکل ممکن نگهداری می‌کنند و نیازی به‌تعریف و تمجید بنده نیست. اما نکات مهمی که باید به‌‌آن اشاره کرد تا به‌سادگی از کنارش نگذریم این است که؛ خدمت به فرزندان همدم، همتی عالی و دلی عاشق می‌طلبد و چنین مدیریتی از حد توان نهادهای دولتی خارج است. من با توجه به‌تجربه‌ای که دارم باید بگویم که صرفا مدیران خیرخواه و خداجو و خیرین عاشق و بی‌دریغ از پس آن برمی‌آیند.  

·         حاج آقای بصیری‌پور، ما و خوانندگان عزیزمان می‌دانیم که شما مدت‌های زیادی یکی از مدیران ارشد استان و مشهد در سمت‌های مختلفی بوده‌اید و مطمئنا سخن شما مستند به تجربه‌ی خدماتی متفاوت‌تان است. آیا امکان دارد در مورد اینکه فرمودید مدیریت مجموعه‌ی همدم تنها از خیرین عاشق ساخته است، بیشتر توضیح بدهید؟

** ببینید ما در نهادهای دولتی وظایف و ماموریت‌هایی داریم که می‌بایست مدیران آن نهادها از قبل برای اجرای ماموریت و درست انجام دادنش آموزشهای لازم را ببینند.  یعنی بحث علم و دانش و آموزش در ‌میان است. فرضا برای مدیریت شهری در بخش‌های مختلف می‌بایست دروس دانشگاهی و تجربه‌ی مدیریتی را پشت سر بگذارانی و سپس به‌عنوان کارمند و کارشناس استخدام شوی تا روزی که به مدیریت همان قسمت برسی و پیشرفت کنی که صرفا با پشتکار و هوش  می‌شود به‌این درجات رسید. اما کارهایی که از جنس کار در همدم است، بحثش فرق می‌کند. هر کسی نمی‌تواند در اینجا خدمت کند. افرادی که اینجا هستند به‌خودشان لقب مدیر و رییس نمی‌دهند و اتفاقا از این القاب بیزارند. آنها خودشان را خادم می‌دانند و چه‌بسا در گمنامی کار کنند. من شنیده‌ام بعضی از خیرین محترم همدم اصلا دوست ندارند اسمشان به‌میان بیاید و پشت صحنه هستند. این کار از توان هیچ مسئول دولتی برنمی‌آید چرا که به‌ غیر از اماکن خیریه، در سایر نهادها خصوصا نهادهای دولتی، ارائه‌ی رزومه‌ی کاری بر روی کاغذ و اطلاع‌رسانی آنها نوعی ارزش است و نشانه‌ی سَرآمد بودن مدیران. با توجه به این، باید به‌جرات بگویم مدیران دولتی ما عاجز از خدمت کردن در جایی مثل همدم هستند. آنها باید بیایند و از خادمین این موسسه یاد بگیرند چگونه کار کنند. مدیریت و خدمت عاشقانه را در اینجا می‌توان دید که دست‌اندرکارانش مشکلات جمعی از فرزندان به‌ظاهر ناتوان را چگونه ملاحظه و مرتفع می‌کنند. من در بازدید امروزم متوجه رفتار خاص خانم دکتر حجت به‌عنوان مدیر عامل و سایر مربیان و مادریاران موسسه با فرزندان همدم شدم. رابطه‌ای که بین آنها در جریان است مثل رابطه‌ی مادر دختر است، نه یک مدیر با یک دختر کم‌توان ذهنی.

·         جناب آقای بصیری‌پور ما هم خوشحالیم که شما و همکاران‌تان در خیریه‌ی حمایت از بیماران آسیب‌پذیر توس، امروز میهمان همدم هستید. لطف کنید و در خصوص فعالیتهای موسسه‌ی خودتان نیز برای ما بگویید؟

** ما، در موسسه‌ی خیریه‌ی حمایت از بیماران آسیب‌پذیر توس، رییس و کارمند نداریم. تمام عزیزانی که عضو خیریه‌ی ما هستند از بین مردم عادی و دوستان دور و بر خودمان انتخاب شده‌اند. آنها بی‌قید و شرط و خودجوش انتخاب می‌شوند و ما در کنار هم بسیار صمیمی و جدی به‌یک هدف خاص و معنوی می‌اندیشیم.

من، از سالها پیش توفیق پیدا کردم و خداوند مهربان به‌من این توان و انرژی را داد که خادم مستضعفین باشم تا هرکاری از دستم برمی‌آید برای آنها انجام دهم. مهم‌ترین کاری که برای عزیزان مستضعف خصوصا مردم خونگرم حاشیه‌ی شهر شهد و شهرستانهای دیگر خراسان، انجام داده‌ایم در حوزه‌ی مسکن و درمان آنها بوده است. سالها قبل به‌توفیق خداوند توانستیم مسکن بسیار ارزان قیمت زیادی برای افراد مستضف بسازیم. حتی در حد کمتر از ده میلیون تومان. این در حالی بود که نهادهای متولی آماده‌ی عقد قرارداد با مبلغ دو یا سه برابر این مبالغ با ما بودند اما ما با کمترین مقدار لازم، مسکن در اختیاز نیازمندان قرار دادیم. البته باز هم خداوند کمک کرد و در ساخت آن خانه‌ها حواسمان به‌استفاده از مصالح مرغوب و ساخت و ساز مهندسی و استحکام بنا هم بود که خدایی نکرده چند وقت بعد از ساخت، صاحب‌خانه‌ی عزیز دچار ضرر و زیان ناشی از ضعف بنا نشود. مدیران بخش مسکن کشورمان از انجام آن فعالیتها ناتوان بودند چون دقیقا مثل مدیریت در همدم، در آنجا هم نوعی مدیریت خداجویانه در کار بود و کار از دل برمی‌خاست و عاشقانه انجام می‌شد. بعد هم ما و دوستان‌مان به‌بخش درمان رفتیم و امروز هم یکی از جلسات موسسه‌ی خیریه‌ی حمایت از بیماران آسیب‌پذیر توس بود که خوشبختانه در همدم و با حضور کارکنان همدم برگزار شد. 

·       حاج آقا شما فرمودید در موسسه‌ی خیریه‌ی حمایت از بیماران آسیب‌پذیر توس، مدیر و کارمند جایگاه متفاوتی ندارند. ممکن است کمی در این مورد توضیح بفرمایید؟

** همانطور که عرض کردم موسسه‌ی خیریه‌ی حمایت از بیماران آسیب‌پذیر توس با کمک و همدلی جمعی از دوستان خیر بنده و نیکوکاران عزیزی تاسیس شده است که بدون هیچ تکلف و آداب اداری خاصی عضو این موسسه شده‌اند و همه‌ی آنها با افتخار عضو هیئت مدیره‌ی موسسه هستند. ما از ابتدا با افراد معدودی فعالیتمان را در بخش درمان محرومین شهر شروع کردم و پس از آنکه ضرورت کار بیشتر مشاهده شد، اعضای اولیه، فامیل و آشناهای خودشان را هم عضو کردند. ما همگی خادم هستیم و در یک ردیف فعالیت می‌کنیم. همانطور که در نشست امروز هم ملاحظه کردید، خوشبختانه جلسات موسسه‌ی خیریه‌ی حمایت از بیماران آسیب‌پذیر توس در زمان کوتاهی انجام می‌گیرد. آنچه برای ما مهم است تکریم بیماران آسیب‌پذیر و خانواده‌ی محترم آنهاست که امیدواریم زیر سایه‌ی امام رضا (ع) و امام مهربانی‌ها بیشتر از پیش لایق این خدمت باشیم.