|
«یک جامعه وقتی شروع به رشد می‌کند که پیرانش نهال‌هایی بکارند که مطمئن‌اند هرگز زیر سایه‌شان نخواهند نشست.» این جمله‌ی زیبا که گویا ضرب‌المثلی یونانی است، ما را یاد سخنی می‌اندازد با همین مضمون، منسوب به دو انسان بزرگ: یکی شاعر مشهور هندی رابیندرانات تاگور و دیگری روانپزشک و فیلسوف معروف سوئیسی کارل گوستاو یونگ. این حرف مهم و مبنایی را هریک از این دو متفکر نامدار زده‌باشند، بر روانشان درود می‌فرستیم و بر ماست در پانزدهم اسفندماه که با نام روز درختکاری می‌شناسیم، فرمایش این بزرگان را آیینه‌ی چشم و آویزه‌ی گوش کنیم. سخن این است: «آنکه درختی را می‌کارد و میداند که خودش قرار نیست در سایه آن درخت استراحت کند، تازه شروع کرده‌است به فهمیدن معنای زندگی». این جمله و آن ضرب‌المثل، در عین کوتاهی، براستی عمیق و آگاهی‌بخش و بلند اند. روح این عبارات این است که: زندگی واقعی و رشد راستین انسان، تنها در جامعه‌ای امکان‌پذیر خواهد بود که اهالی آن جامعه، بتوانند غیر از خود به دیگران نیز بیاندیشند؛ جامعه‌ای که انسانهای متمکن و متمول، در ساختن سرپناه و گرفتن دست یاری نیازمندان، درنگ نکنند. جامعه‌ای که در آن انسانهای نیازمند دلشان به حضور اهل خیر گرم باشد و بدانند که هرگز تنها نخواهند ماند. فرارسیدن روز درختکاری را به خیراندیشان، فرزندان و خادمان موسسه‌ی توانبخشی همدم تبریک می‌گوییم و دست در دست هم، این روز را با کاشتن نهال اندیشه و عشق و احسان در جامعه‌ای که برای زندگی شایسته و زیبا و برای همه و به‌ویژه توانیابان، پیوسته معتقد به دوراندیشی و فداکاری است، گرامی می‌داریم. همدم، باغی است که شما خوبان می‌توانید برای چهارصد فرزند دختر ایران‌زمین، درختی بکارید تا در سایه‌اش به‌شادی زندگی و در حق شما، دعای خیر کنند. |