او، ستاره‌ای نبود که در فاصله‌های پرغبار و شب‌های تار، گم شود. 

نور نگاه مهربان و لبخند جاودان او، از دورترین نقطه‌ی بهشت هم به فرزندان همدم خواهد تابید و چشم و دل اهالی این خانه را همچنان روشن نگاه خواهد داشت.

صحبت از ستاره‌ای کم‌سو در آسمان بی‌فروغ شهرمان نیست، صحبت از بانوی نیک‌اندیش همدمی، دکتر «عادله ستاره» است که تمام عمرش را برای خدمت به خدا و خلقش، درخشید تا سرانجام جسم تابناکش ذره ذره آب شد و ناگهان، به آفتاب ابدیت پیوست.

هرچند شنیدن خبر درگذشت دکتر ستاره‌ی بزرگ و بزرگوار که از چندی پیش با بیماری ناجوانمردش دست‌وپنجه نرم می‌کرد، برای ما همدمی‌ها که از حالش باخبر بودیم، خبری غیرمنتظره و دور از ذهن نبود، اما باور این خبر برای ما دشوار است چرا که؛ دکتر عادله‌ی همدم، از آن ستاره‌هایی نبود که هزاران نمونه‌ی تکرای‌اش در زمین و آسمان پیدا می‌شوند ولی پرتوی از دل و دستشان به کسی نمی‌رسد... نه، ستاره‌ی همدم، زنی بود براستی روشن و بزرگ و بی‌دریغ و فداکار؛ زنی که زیبایی خُلق و خَلقش، درست مثل خورشید همه را دربرمی‌گرفت و سردترین دلها را هم برای عبور از سخت‌ترین زمستانها، گرم و آماده می‌کرد.

و حالا، ستاره‌ی همدم، رخ در نقاب خاک کشیده‌است. 

او، رفته است و ما از اینکه آن زن زیبا، آن همسر دانا و آن مادر نیکخواه و شکیبا را در کنارمان نداریم، بسیار غمگین و بی‌تابیم. بی‌تابیم، هرچند می‌دانیم که بهشت، نه تنها زیر پای او، که مدیون محبت و مهربانی بی‌پایان او خواهد بود. بهشتی که دکتر ستاره را درخود جای دهد، خواستنی‌تر و دل‌انگیزتر از همیشه است.

ما، سوگ سنگین و کوچ سهمگین دکتر ستاره‌ی نامیرا را به همسر و فرزندان ارجمندش، به جامعه‌ی دندانپزشکی و شاگردانش و به عموم نیکوکاران خراسان و مردم ایران، صمیمانه تسلیت می‌گوییم و از پیشگاه پروردگار نیکان، برای روح بزرگ و جان آگاهش، شادی و آرامش ابدی می‌خواهیم. نامش نامیرا و یادش مانا باد.

کارکنان و فرزندان موسسه‌ی خیریه‌ی توانبخشی همدم- فتح‌المبین