يكي از مديران موفق مدتي براي يك دوره ی آموزشي به کشوری صنعتی می رود.

او در بازگشت تعريف كرده است كه: روزي از خياباني كه چند ماشين در دو طرف آن پارك شده بود، مي گذشتم. رفتار جوانكي نظرم را جلب كرد. او با جديت و حرارتي خاص مشغول تميز كردن يك ماشين بود. بي اختيار ايستادم. مشاهده ی فردي كه اين چنين در حفظ و تميزي ماشين خود مي كوشد، مرا مجذوب كرده بود. مرد جوان پس از تميز كردن ماشين و تنظيم آينه هاي بغل، راهش را گرفت و رفت چند متر آن طرف تر، در ايستگاه اتوبوس منتظر ايستاد.

رفتار او گيجم كرد. به او نزديك شدم و پرسيدم: «مگر آن ماشيني را كه تميز كرديد، متعلق به شما نبود؟»

نگاهي به من انداخت و با لبخند گفت: «من كارگر كارخانه اي هستم كه آن ماشين از توليدات آن کارخانه است. دلم نمي خواهد اتومبيلي كه ما ساخته ايم كثيف و نامرتب جلوه كند.»