تکتم، دختر روشن‌دل خانه‌ی همدم است. صدای زلال و آواز دلنشینش در دل ما خانه‌ای ساخته به وسعت دلتنگی‌هایش. تکتم پاهایش را محکم بر زمین می‌گذارد. هیچ‌وقت راه را اشتباه نرفته و گم هم نکرده. تکتم به ما یاد داده که برای مهربان بودن و مهربانی کردن حتما لازم نیست ببینی! همین که دلت ببیند، زبانت بگوید و دستانت لمس کند، کافیست. دخترک ما دلش آنقدر سپید است که عصا هم ندارد! او عصای روشن ماست تا در این بیراهه‌های روزبه‌روزمان گم نشویم و راه را اشتباه نرویم...

 

روز جهانی عصای سپید، روز همه‌ی روشن‌دلانی است که چراغ دل‌شان را روشن نگاه داشته‌اند. نهال روشنایی در دل‌تان جاودانه و سرسبز و روزهایتان و شب‌هایتان همیشه روشن و فرخنده!