خانم همتی: «چیکار می‌خوای بکنی دختر خوب؟»

الناز: «آره... من دختر خوبم... می‌خواستم جایزه بگیرم شماها نذاشتین. من می‌خواستم خانم معلم بهم بگه آفرین دختر خوب، منو ببوسه، منو بغل کنه. من که بچه‌ها رو اذیت نکردم.»

 

«الناز» دختر معلولی است که مبتلا به ناهنجاری بدنی و گفتاری است و از سوی خانواده‌اش طرد می‌شود. پدر بزرگش که سرایه‌دار آپارتمان است، از او مواظبت می کند. الناز قبلا در مدرسه‌ی عادی درس می‌خوانده و خانم همتی معلم او بوده است، اما به‌خاط مشکلاتی که دارد به مدرسه‌ی مخصوصی فرستاده می‌شود. تأمین هزینه‌های تحصیل بسیار دشوار بوده و این دختر معلول باوجود اینکه به مدرسه و تحصیل علاقه‌ی زیادی دارد از ادامه‌ی تحصیل بازمی‌ماند. از سوی دیگر ریحانه، شخصیت دیگر فیلم، خواب‌های آشفته‌ای می‌بیند. او یک‌بار در خواب می‌بیند که خانم همتی تصادف کرده و نتوانسته به مدرسه بیاید. از آنجا که خواب‌های ریحانه واقعیت دارند، این دختر 8 ساله دجار اضطراب می‌شود و تصمیم می‌گیرد به کمک دوستش دنبال خانم همتی بگردد.

الناز خانم همتی را به زیرزمین آپارتمان می‌برد و به ستونی می‌بندد تا با او صحبت کند و حرف‌های نگفته‌اش را بگوید. الناز از پدر و مادرش شدیدا نفرت دارد؛ تصویر او از مادرش تصویر زنی است که او را رها کرده و رفته. دور و بر الناز پر شده از نقاشی‌هایی که بیانگر احساسات اوست؛ نفرت از مادر و پدر، علاقه به درس و مدرسه و...

 

 

الناز خانم همتی را زندانی کرده، با او حرف می‌زند و اشک می‌ریزد. در پایان، خانم همتی را آزاد می‌کند و معلم در حالی‌که زخمی شده، شروع به درس‌دادن به الناز می‌کند. 

در این فیلم بر نقش معلم به‌عنوان فردی که بر شرایط روحی و زندگی فرد معلول بسیار تأثیرگذار است تمرکز شده است. الناز ناخودآگاهانه معلم را جایگزین مادرش کرده است. کسی که می‌تواند با همراهی و همدلی، خلأهای موجود را پر کند و وقتی به این نیاز پاسخ داده نمی‌شود، فرد آشفته می‌شود و آسیب می‌بیند.

این فیلم با موشکافی و نگاه دقیق خود به موضوعی که برای مردم چندان ناآشنا نیست، نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین عکس صحنه در بیست‌ونهمین جشنواره‌ی فیلم فجر، شده است. به‌علاوه دریافت پروانه‌ی زرین بهترین عکس فیلم در بیست‌وپنجمین جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان از دیگر افتخارات «خواب‌های دنباله‌دار» است.