خلاصه‌ی فیلم

نگاه به فرد معلول به‌عنوان مانعی در جریان طبیعی زندگی، واقعیتی است که خانواده‌هایی که دارای فرزند معلول هستند آن را بارها تجربه کرده‌اند. گاهی بسیاری از تنش‌های موجود در این خانواده‌ها به خاطر حضور فرزند معلول است. این در حالی است که این قشر حدود 1،200،000 نفر از افراد جامعه را تشکیل می‌دهند و این رقم نشان می‌دهد که شناخت دقیق و توجه به نیازهای این افراد، چه‌قدر می‌تواند در سلامت روانی جامعه مؤثر باشد.

پوران درخشنده در ساخت فیلم از شخصیتی نابازیگر و مبتلا به سندروم داون بهره برده است تا فیلم بتواند تأثیری حقیقی بر مخاطب بگذارد. درخشنده درباره‌ی شخصیت علی این طور می‌گوید: «زمانی که من نوجوان بودم در کرمانشاه زندگی می‌کردم و در محله‌ی ما دختری به نام «آدا» بود که همه او را مسخره می‌کردند. اگر حرفی می‌زد که از روی پاکی و سادگی او بود همه می‌خندیدند. همیشه فکر می‌کردم که در دنیای او چه می‌گذرد و چه فکری نسبت به ما دارد تا این‌که فرصت ساخت فیلمی درباره‌ی این‌گونه از کودکان به خاطر نگاه نادرست جامعه به آنها در خانه‌ها محبوس شده‌اند و سرنوشتی جز فراموش شدن ندارند فراهم شد. انتخاب یک فرد مبتلا به سندروم داون برای ایفای این نقش کار آسانی نبود. «علی احمدی‌فرد» حتی تصوری از خیلی واژه‌ها نداشت. ولی چون هدفم نشان دادن این بچه‌ها بود، سختی این تصمیم را به جان خریدم و حالا از نتیجه‌اش بسیار راضی هستم.» (مزدا مرادعباسی، بانویی از زاگرس، ص 201)

این فیلم در جشنواره‌های مختلف جوایز بسیاری به دست آورده است:

-        سیمرغ بلورین نقش دوم زن (پانته‌آ بهرام) در جشنواره‌ی فیلم فجر

-        دیپلم افتخار بهترین موسیقی متن(کامبیز روشن‌روان) در جشنواره‌ی فیلم فجر

-        پروانه‌ی زرین بهترین بازیگری (علی احمدی‌فر) در جشنواره‌ی فیلم‌های کودکان و نوجوانان

-        پروانه‌ی زرین بهترین دستاورد هنری و فنی و بهترین کارگردانی (پوران درخشنده) در جشنواره‌ی فیلم‌های کودکان و نوجوانان

-        جایزه‌ی بهترین فیلم تماشاگران در جشنواره‌ی فیلم‌های کودکان و نوجوانان

-        شرکت در جشن خانه‌ی سینما

«بچه‌های ابدی» همچون دیگر فیلم‌های درخشنده تلاش می کند تا با انعکاس مشکلات معلولان، گام‌های مؤثری در جهت شناختن بهتر این افراد به جامعه بردارد و نشان دهد که این بچه‌ها احساسات لطیف و عمیقی دارند که دیگران از درک آن عاجزند؛ بچه‌هایی که برای ابدیت و جاودانگی خلق شده‌اند و می‌توانند در قلب همیشه تپنده‌ی جامعه ماندگار شوند.