حوالی شهریور سال 1383 پایانه‌ی مسافربری مشهد مثل همیشه پر بود از پسر و دخترهایی که با یک دست، دسته‌ی سنگین ساک‌هایشان را گرفته بودند و با دست دیگرشان به سمت حرم سلام می‌دادند. با خودشان صفای شهرستان‌شان را آورده بودند و وقتی دست‌های پینه‌دارِ پدر و مادرشان قرآن را روی سرشان گرفته و گفته بودند به خدا می‌سپاریم‌تان، دل‌شان قرص شده بود که در دیار غربت دوام خواهند آورد و درس‌شان را خواهند خواند. اما ورود به شهری بزرگ و دانشگاهی بزرگ، دلهره‌های خودش را دارد. دویدن دنبال خوابگاه، بی‌پولی، مشکلات درمانی، تنهایی و دل‌تنگی و هزار نگرانی دیگر که همه به استقبال‌شان آمده بودند.

چند روز بعد، چه آنها که سال اول ورودشان به دانشگاه فردوسی بود چه آنها که دانشجوی سال‌های قبل بودند، پای دکه‌های تلفن کارتی صف کشیده بودند تا خبرهای خوشی را به خانواده‌هایشان در شهرهای دور و نزدیک بدهند. دخترهایی که با خنده چیزی می‌گفتند و اشک‌هایشان را پاک می‌کردند. پسرهایی که لبخند می‌زدند و در جواب شادی‌های آن طرفِ خط می‌گفتند خدا را شکر.

 

 

و همه‌ی این خبرهای خوش برخاسته از بنیادی تازه تأسیس بود که بالای سردرش به خطی زیبا نوشته بود: «بنیاد دانشگاهی فردوسی» . پایه‌های این بنیاد حوالی سال 1377 با تدبیر رئیس وقت دانشگاه فردوسی (آقای دکتر عبدالرضا باقری) در جهت حل مشکلات دانشجویان و ارتباط بیشتر صاحب‌نظران با مسائل دانشجویی و با دعوت از گروهی از اساتید دانشگاه و افراد فرهیخته و نیکوکار داخل وخارج از دانشگاه فردوسی مشهد بنا نهاده شد و دراردیبهشت سال 1380 گروهی به نام «همیاران عمران دانشگاه» شکل گرفت که این عزیزان (آقایان علی باقرزاده، مهندس سیدجواد شهرستانی، زنده یاد علی امیری‌پور، مهندس حمید مستشاری، دکتر محمدهادی هادی‌زاده، حاج محمود معاون، حاج جواد رحیمیان، مهندس محمد گرجستانی، مهندس اکبر باقرزاده، مهندس حسن اسماعیل‌زاده، مهندس فرامرز یغمایی، مهندس حسن فقیه سبزواری و برخی مدیران وقت دانشگاه آقای دکتر حسن حاجی کاظمی، مهندس محمدرضا قانع و دکتر علی حائریان) با نیات خیرخواهانه فعالیت‌شان را در جهت حل مشکلات دانشجویان شروع کردند.

 

در قدم اول تأمین خوابگاه که از مهم‌ترین نیازهای دانشجویان شهرستانی بود در دستور کار قرار گرفت و 6 خوابگاه با ظرفیت 2000 تخت احداث و راه‌اندازی شد. در این راستا خوابگاه بقا و پردیس5 را به دانشگاه اهدا کرد و خوابگاه‌های مریم، ناظران، اندیشه و مجتمع خوابگاهی بنیاد (پردیس7) را خود اداره می‌کند. و این اقدام، بار سنگینی را از روی دوش دانشجویان، به‌خصوص دختران و دانشجویان متأهل که در سال‌های قبل مجبور به اجاره‌کردن جایی در شهر و  استفاده از خوابگاه‌های بی‌کیفیت و پرهزینه در سطح شهر مشهد بودند، برداشت.

گذشته از این، بنیاد برای کاهش مشکلات دانشجویانی که به هر دلیلی امکان تأمین هزینه‌های تحصیل یا درمان را ندارند، با حفظ احترام و آبروی افراد، برنامه‌هایی دارد؛ از جمله اعطای کمک هزینه‌ی تحصیلی و وام ضروری در درمان تمامی بیماری‌ها و پرداخت بخشی از هزینه‌های دندان‌پزشکی، بیماری‌های چشم، تهیه‌ی سمعک و بخشی از شهریه و یا شارژ کارت تغذیه.

در کنار توجه به مسائل رفاهی دانشجویان، برای ارج نهادن به جایگاه علمی اساتید و دانشجویان و ارتقاء سطح آموزش و پژوهش در دانشگاه و ایجاد رقابت سالم بین دانشگاهیان، بنیاد هرسال مراسمی ویژه برگزار می‌کند و از استاد برجسته‌ی دانشگاه، دانشجویان ممتاز و دانش‌آموختگان برتر دوره‌های کارشناسی تقدیر به عمل آورده  و به دانشجویان با رتبه‌ی برتر در کنکور که در دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شده‌اند،  بورسیه اعطا می‌کند.

دل نوشته‌های دانشجویانی که به هر شکلی از حمایت‌های بنیاد برخوردار شده‌اند حاکی از تأثیر زیادی‌ست که این حمایت‌ها بر مسیر علم‌آموزی آنان داشته است، اما به گفته‌ی مدیران بنیاد بهترین تشکر از حامیان بنیاد، نتیجه دادن تلاش‌های دانشجویی است، تا فارغ‌التحصیلان دانشگاه خود بتوانند افرادی مؤثر و خیرخواه برای این مرز و بوم باشند.

 

 

این بنیاد خیریه، کاملا مردم‌نهاد بوده و فعالیت‌های فرهنگی و حمایتی خود را خارج از فضای سیاسی و بصورت عام‌المنفعه خاص دانشجویان دانشگاه فردوسی انجام می‌دهد، هرچند در ادامه‌ی این حرکت انسانی، دیگر دانشگاه‌های کشور با الگوبرداری از این کار، بنیادهای مشابهی را تأسیس کردند و این موجب خوشحالی است، اما با این همه، «بنیاد دانشگاهی فردوسی» به شماره ثبت 1464 اولین بنیاد ثبت‌شده‌ی دانشگاهی کشور است. هیأت امنای کنونی بنیاد هم علاوه بر شخصیت های حقوقی( ریاست وقت دانشگاه ومعاون آموزشی دانشگاه)، جمعی از اهالی فرهنگ و خیرخواهی هستند؛ (آقایان مهندس مهدی اختراعی صناعی، دکتر حسین اشتیاق حسینی، حاج علی باقرزاده (بقا)، دکتر عبدالرضا باقری، دکتر حمیدرضا ابراهیمی، عباس حکیمیان، مهندس رضا حمیدی، مهندس سیدجواد شهرستانی، مهندس حمید شهرستانی، دکتر حسن صیرفی، مهندس اسدالله عباس‌پور، مهندس محمد فقیه‌زاده، دکتر علیرضا کوچکی، مهندس محمد گرجستانی، مهندس حمید مستشاری، مهندس علی مشارزاده مهرابی، مهندس حسین مشارزاده مهرابی، دکتر مصطفی معین، اصغر ناظران، مهندس علی ناظران، علیرضا ناظری ، مهندس مسعود یزدی، مهندس فرامرز یغمایی ، دکتر عباس یوسفی و خانم‌ها دکتر فاطمه هادوی، ربابه باقرزاده، عذرا برزگر، زهره پولادین و دکتر صدیقه گوینده).

این بنیاد با دنبال کردن اهداف فرهنگی خود، آماده‌ی پذیرش مهربانی همه‌ی آنهایی است که دل‌شان برای فرهنگ و دانش این مرز و بوم می‌تپد و امیدوار است با حمایت‌های خیرین بیش از پیش بتواند قدم‌های مثبت و مؤثر بردارد.

 

آدرس: مشهد- میدان آزادی- پردیس دانشگاه، مقابل دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی

تلفن: 051.38796774

شماره حساب‌های کمک‌های مردمی: 47000 بانک تجارت شعبه‌ی دانشگاه (کد4250)

شماره کارت: 6273532010822839

سایت:  www.faf.um.ac.ir