نشستن روبروی چهره ی با صفای استاد عثمان محمدپرست، روز آدم را زیباتر میکند. اهالی همدم افتخار داشتند که میزبان این انسان شریف و بزرگوار باشند. او که دیرزمانی ست در فعالیت های خیرخواهانه بخصوص مدرسه سازی فعالیت دارد از موسسانِ جامعه یاوری فرهنگی بعنوان یک سازمان غیرانتفاعی مدرسه ساز در ایران است و این موسسه را به همراه زنده یاد مجتبی کاشانی و نیکول فریدنی بنا نهاده است.

استاد دوتار نوازی خراسان و ایران در روز شنبه پنج مهرماه به دیدن ما آمد و بعد از بازدید از بخش های مرکز و شنیدن نوای زیبای دختران هنرمند گروه موسیقی که اخیرا در جشنواره هنری معلولین استان مقام برتر و جایزه ویژه هیئت داوران را گرفته اند با همان لهجه ی صمیمی خودش به همدم گفت: « تمام مذاهب دنیا اگر چه با هم تفاوت هایی دارند اما همه خدا را قبول دارند و خدا که به همه چیز جهان آگاه است دوست دارد که مردم در حق هم محبت کنند و دست یکدیگر را بگیرند. این دستور خداست و ما هنوز نتوانستیم آنگونه که خدا خواسته به وظایفمان عمل کنیم. اگر چه همیشه سعی داشته ام هنر موسیقی ام در راه خدا نواخته شود. مردم مملکت ما بسیار انسان های بزرگی هستند و من خاک پای همه خیرین هستم. اگر بتوانم کاری برای این بچه ها انجام بدهم با تمام وجود درخدمتم. از مدیران این مرکز و همه ی عزیزانی که اینجا خدمت میکنند خیلی تشکر میکنم. اینها خیلی مهربانی کردند، پایدار ایستاده اند در این مسیر، که ان شالله خدا به همه خیر بدهد. »

بعد از شنیدن سرود دخترانمان،از استاد عثمان در مورد تاثیر هنر و موسیقی در روحیه انسان میپرسیم، او میگوید: « هنر و موسیقی جریانی ست که در وجود همه هست، فرقی ندارد که بظاهر معلول باشی یا سالم واین علاقه ذاتی ست که اگر نبود شاهد این هنرنمایی زیبا نبودیم. خدا به همه توفیق بدهد که ان شالله موفق تر از قبل باشند.»

او که به همراه دختر و نوه اش مهمان ما بود با دعای خیر،این خانه را ترک میکند اما برایش آرزوی سلامتی داریم و شادیم که باز میزبان هنر ومهرش خواهیم بود