آموزگاری، بعد از آفریدگاری است

از جمله مناسبت‌های مهم تقویم رسمی کشور ما، روز معلم است. پس از پیروزی انقلاب‌اسلامی و شهادت استاد مرتضی مطهری در روز 12 اردیبهشت ماه سال 1358، این روز به عنوان روز معلم نامگذاری شد.

هرچند در جامعه‌ی ما از معلمی به عنوان یک شغل رسمی یاد می‌شود، اما پرواضح است که معلمی شغل و حرفه نیست، بلکه یک ویژگی و توانمندی است. معلمی یک هنر است و در نخستین آیات قرآن (علق: ۱ـ ۵)که بر  پیغمبر اکرم (ص) نازل شد، به این هنر خداوند اینطور اشاره شده است:

بخوان به نام پروردگارت که جهانیان را آفرید. انسان را از خون بسته سرشت بخوان ! و پروردگارت کریمترین است همان که آموخت با قلم، آموخت به انسان آنچه را که نمی دانست.

در این آیات، خداوند خود را «معلم» می خواند و جالب این که معلم بودن خود را بعد از آفرینش پیچیده‌ترین و بهترین شاهکار خلقت، یعنی انسان، آورده است. در واقع، مقام «معلم بودن خدا»، بعد از «آفرینندگی» است. 

به گفته‌ی علمای بزرگ، اگر هر مزیت دیگری، جز علم و دانش، معیار فضیلت به شمار می‌رفت، شایسته بود همان مزیت با وصف (اکرمیت) در ضمن این آیات همراه و هم پا گردد و آن مزیت به عنوان معیار کرامت نامحدود خداوند به شمار آید.

12 اردیبهشت هرسال، فرصت غنیمتی است تا ضمن سپاسگزاری از آموزگاری پروردگار، یاد تلاش و تاثیر سازنده‌ی معلمین خویش را زنده و گرامی بداریم. خیریه‌ی همدم فتح‌المبین نیز به همین مناسبت، ضمن عرض تبریک، به یکایک عزیزانی که درآموزش و پرورش فرزندان این موسسه یاری ‌رسان و موثرند، شادباش و دستمریزاد می‌گوید.