|
درحضور لاله‌های همدم.... با بچه های کلاس لاله جشنی داریم. میهمانی داریم؛ ما و گلدان‌هایمان. گلدانهایی به پهنای یک دشت. سرزمینی برای رویش، نگاهی پر از حس مسئولیت نسبت به گل و تعلق خاطر داشتن به تمام پدیده‌ها... گیاهکم! از دیدن جوانه ات دلم شادتر از تماشای هزار باغ گل و ریحان است؛ چون تو حاصل دسترنج خودمان هستی. بذر تو را باعشق و لبخند کاشتیم، اوقات فراغتم به آبیاری خاکی گذشت که آغوش باز کند و به من این خوشبختی را ببخشد که لبخند جوانه زدنت را ببینم. از خاک رُسته‌ای اما ستاره ای هستی در آسمان شبهایم. ای عشق شکوفا شده! من اینها را می فهمم، نگاهم را بخوان..... *مژگان همایونی |