ما، پیش از این شما را نمی‌شناختیم. پیش ازاین که فرصت کنیم و خودمان را درآیینه‌ی خنده‌های بی‌ریای شما ببینیم... پیش ازاین، گمان ما براین بود که خانواده، تنها درچهارچوب تعاریف قدیمی کتابهای معمولی معنی می‌شود، چرا که شما را ندیده‌بودیم، شما را نمی‌شناختیم و نمی‌دانستیم پدر و مادر، وقتی ارزش واقعی‌شان را پیدا می‌کنند که یک‌نفر از ته دل به این نام‌ها صدایتان بزند، یک نفر شما را مثل پدر و مادر دوست بدارد، یک نفر بی‌توقع و بی‌دریغ نگاهتان کند، یک نفر به لبخندی و سلامی و دست نوازشی از شما بال درآورد و پروانه‌وار در هواین مهربانی و خوشبختی پرواز کند، یک نفر که شاید... 

و سرانجام شما را دیدیم؛ 400 دختر آسمانی. 400 جفت چشم منتظر مهرورزی. 400 انسانی که هیچ توقعی جز خیر و خوبی و همدم‌شدن ندارند. 400 انسانی که با شما یک خانواده‌ی کامل اند. فقط کافی است کنارشان باشی و در شط نیکی و پاکی‌شان شناور شوی و دست گرم و منتظرشان را بگیری و آنوقت احساس کنی که بهترین خانواده‌ی دنیا را داری. خانواده‌ای از 400 فرزندی که به قول «ندا» ظاهرا پدرها و مادریشان را گم کرده اند. خانواده‌ای که شما پدر و مادرشان هستید، با 400 مونس زلال و ساده و صمیمی و همدم و همدل. روز خانواده، مبارک باد؛ بر دختران موسسه‌ی خیریه‌ی همدم و بر شما که پدر و مادرهای شان هستید، باعشقی بی‌پایان... با دلهایی برمدار خیر و محبت... پدرومادرهای واقعی واقعی...