|
نیکوکاری؛ انتخاب آگاهانه‌ی خوبان... تالار همایش‌های موسسه‌ی خیریه‌ی همدم در آخرین چهارشنبه‌شب آذرماه 95، صحنه‌ی یکی از به‌یادماندنی‌ترین مراسم سال بود. برنامه‌ی گرامیداشت مقام خیرین و نکوداشت یک بانوی خیر، از مدتها پیش تدارکاتش آغازشده بود درآخرین چهارشنبه‌شب پاییز برگزار شد تا در روزهای ولادت رسول رحمت، نسیم مهربانی در فضای همدم وزیدن بگیرد و میهمانانی بزرگوار با دسته‌گلهای همراهشان و شکوفه‌های لبخند بر لبانشان، در تقدیر از این بانوی بزرگوار باغ 400 نهالی خیریه‌ی همدم (فتح‌المبین) و خانه‌ی فرزندان نازنین این موسسه را خوش‌بو کنند. برنامه که با نیم‌ساعتی تاخیر شروع شده بود، مثل همیشه با تلاوت قرآن، پخش سرود ملی و صلوات خاصه آغاز شد و تالار همایش همدم را که رفته‌رفته از میهمانان ارزشمندش سرشار می‌شد، با رنگ و بوی کلام‌الله و سپس موسیقی، شکوفا کرد. پخش نخستین بخش از فیلم ویژهای که برای معرفی و تقدیر از خانم الستی، ساخته شده بود، سخنان مهدی مقدم (مجری خوش‌ذوق مراسم) را به حال و هوای مناسبتی که درآن قررا داشتیم، نزدیکتر کرد... این فیلم مستند که طی 5 قسمت در لابلای برنامه‌های مراسم پخش شد، به مرور زندگی و سوابق نیکوکارانه‌ی بانو الستی از زبان خودش، همکاران و خانواده‌‌اش پرداخته بود. مهمترین نکته‌ای که دراین فیلم مورد تاکید و توجه قرار داشت، تشریح و توضیح این حقیقت بود که: خیرخواهی و نیکوکاری، یک الهام یا یک عمل مقدر و ناگزیر نیست، بلکه یک انتخاب است و خانم الستی و خانواده‌‌اش(جلایر) با انتخابی آگاهانه در این مسیر گام برمی‌دارند. سخنرانی و خیرمقدم‌گویی خانم دکتر حجت (مدیرعامل خیریه‌ی همدم)، نخستین بخش رسمی برنامه بود... دکتر حجت که به عنوان میزبان مراسم و یکی از بانیان اصلی این تقدیر سخن می‌گفت، به سالیان حضور خانم الستی در موسسه‌ی فتح‌المبین (همدم) اشاره و از تلاش‌های ایشان به عنوان فصلی مغتنم در تاریخچه‌ی این موسسه تقدیر کرد. خانم حجت همچنین با تاکید بر خیرمحوری به جای خیّرمحوری، اظهار امیدواری کرد که بزرگداشت‌هایی ازاین دست، به جامعه‌ی ما برای نیکوکاری وخیرخواهی، الگو و انگیزه‌ی بیشتری بدهد. دومین سخنران رسمی مراسم، دکتر حمیدرضا پوریوسف، مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی بود که از بانوالستی به عنوان چهره‌ای مثبت و پرانرژی و بانویی نیک‌اندیش با سوابق درخشان خدمت به جامعه‌ی معلولین و نیازمندان یاد کرد. دکتر پوریوسف که متن تقدیرنامه‌ی دکتر محسنی بندپی(رئیس سازمان بهزیستی کشور) را نیز به همراه داشت و آن را برای حاضران قرائت کرد، در پایان سخنانش، به نیابت از همه‌ی همکاران، برای خانم الستی سلامتی و عزت آرزو کرد. مثل اغلب مراسمی که در تالار همدم برگزار می‌شود، دکلمه‌ی ندا و اجرای سه قطعه توسط گروه سرود همدم، یکی از جذاب‌ترین بخش‌های برنامه‌ی 24 آذرماه بود. سپس محمدعباسپور مشاور استاندار خراسان رضوی به جایگاه دعوت شد تا با بیان آیات و احادیثی به ضرورت انجام کار خیر درمتون دینی اشاره و ازآن به‌عنوان سندی بر اهمیت خیر و نیکی یادکند. دیگر سخنران این مراسم، حجت الاسلام سید مهدی واعظ موسوی استاد حوزه و دانشگاه بود که ضمن سخنانی کوتاه و شیوا، با نقل روایتی، خصوصیات انسانهای مثبت و نیکوکار را برشمرد و خانم الستی را نیز از جمله‌ی این افراد دانست. حضور بانو زهرا الستی بر روی سن نیز در این بخش اتفاق افتاد تا او با اظهار سپاس و تشکر ازکلیه‌ی کسانی که در مراسم بزرگداشتش حضور یافته‌اند و مخصوصا آنها که شبانه‌روز جهت تدارک و برگزاری شایسته‌ی این برنامه زحمت کشیده‌اند، متنی فلسفی- ادبی نیز در باب فداکاری و مهرورزی و نیکوکاری برای حاضران تالار بخواند. او درپایان سخنانش ابیاتی از شعر معروف مجتبی کاشانی را تقدیم حاضران کرد که ما نیز این گزارش را با نقل برخی از بیات این شعر به پایان می‌بریم. پیش ازآن البته ناگفته نگذاریم که با حضور خانم دکتر حجت و جناب دکتر پوریوسف، بخشی از الواح سپاس و هدایایی که برای خانم الستی درنظر گرفته شده بود، به ایشان تقدیم شد... همچنین از سردیس زیبای خانم الستی که به سفارش موسسه‌ی خیریه‌ی همدم، برای این بانوی خیر ساخته شده بود، رونمایی شد. پایانبخش مراسم و پیش از پذیرایی، عکس یادگاری تعدادی از میهمانان، مسوولین و اعضای خانواده‌ی جلایر(الستی) بود که به همراه ایشان گرفتند و این مراسم را به خاطره‌ها سپردند: ...عشق یعنی خدمت بی‌منتی عشق یعنی طاعت بی‌جنتی گاه بر بی‌احترامی، احترام بخشش و مردی به جای انتقام عشق را دیدی، خودت را خاک کن سینه‌ات را در حضورش چاک کن عشق آمد، خویش را گم کن عزیز قوت‌ات را قوت مردم کن عزیز عشق یعنی مشکلی آسان کنی دردی از درمانده‌ای درمان کنی عشق یعنی خویشتن را گم کنی عشق یعنی خویش را گندم کنی عشق یعنی نان ده و از دین مپرس در مقام بخشش از آیین مپرس هر کسی او را خدایش جان دهد آدمی باید که او را نان دهد در تنور عاشقی سردی مکن در مقام عشق نامردی مکن لاف مردی می‌زنی، مردانه باش در مسیر عاشقی افسانه باش دین نداری، مردمی آزاده باش هرچه بالا می روی افتاده باش در پناه دین، دکانداری مکن چون به خلوت می‌روی کاری مکن... هرکجا عشق آید و ساکن شود هرچه ناممکن بود، ممکن شود در جهان هر کار خوب و ماندنی‌ست ردپای عشق در او خواندنی ست شعرهای خوب دیوان جهان سر عشق است و سرود عاشقان عشق یعنی شور هستی در کلام عشق یعنی شعر، مستی والسلام |