چه صبح‌های زیبایی که بهار باشد و روزهایی از ماه مبارک رمضان!

با قدم‌هایی کند و آهسته وارد موسسه می‌شوم تا از هوای صبحگاهی بهاری بیشتر استفاده کنم.

چون هر روز با ورود من و دیگران تعداد زیادی از فرزندان پرانرژی و شاد موسسه که ما را عاشقانه پدر و مادر خطاب می‌کنند، به استقبالم آیند اما این روزها هیجان‌ها  بیشتر و زیباتر به نظر می‌رسند. شوری دیگر در میان بچه ها وجود دارد و گویا چشمهایشان عاشقانگی زیباتری را از سر گرفته است. هر کدام از آنها گزارش سفره های سحری خود را می‌دهند  و خبر از سفره‌ی افطاری  و اطمینان از اینکه ابتدا دست هایشان به تمنای عشق و دعا باز خواهد شد و برایمان دعا و بعد از آن افطار خواهند کرد.

چه تقدیر زیبایی که بدانی دستهای خالی از دنیا و پر از عشقی خالصانه سحر و غروب بی آلایش تو را دعا می‌کنند و از خدا اجابت آرزوهایت را به دعا و نیایش می‌خواهند.

ماه رمضان ماه دخیل بستن به سقاخانه‌های اشک است و دخیل به اشکهایی میبندم که گاهی دلتنگند و همیشه منتظر! منتظر اعجاز خداوند از سوی دستهای انسانهایی که رابط آسمان و زمینند.

فرزندان بی‌سرپرست همدم و یتیمان تمام عالم بی آلایشند و مهربان. دعاهای پر از اخلاص و فرشته‌گونه‌شان در ماه مبارک رمضان نصیب دلهای دریایی و مهربانتان باد.

مژگان_همايوني (كارشناس مسئول امور فرهنگي همدم)